Interaktywna mapa Florencji Piazza del Duomo FLORENCJA Muzeum Opera del Duomo
Katedra: rzeźby [3]
Tłumaczenie z serwera: "The Florence Art Guide"

KATEDRA: kopuła - fasada - wnętrze - zakrystie - rzeźby - Sąd Ostateczny - freski - dzwonnica
Grobowiec biskupa d'Orso
Grobowiec biskupa d'Orso
Przez wieki wiele dzieł sztuki było przenoszonych z katedry do Muzeum Opera del Duomo. Wśród nich były posągi z fasady Arnolfa, chóry Donatellego i Luca della Robbia z zakrystii oraz pieta Michała Anioła. We wnętrzu katedry ciągle jednak można podziwiać inne dzieła: grobowiec biskupa Antonio d'Orso, popiersie Squarcialupiego i urnę Św. Zanobusa.
Matka Boska z grobowca d'Orso
Matka Boska z grobowca d'Orso

Znajdujący się wysoko na wewnętrznej ścianie fasady grobowiec biskupa d'Orso stanowi jedno z największych osiągnięć artysty ze Sieny, Tino di Camaino, następcy Giovanniego Pisano. Dzieło pochodzi z roku 1321 i w sposób uroczysty przedstawia podobiznę bardzo popularnego w owych czasach biskupa, który bronił mieszkańców Florencji podczas panowania nad miastem cesarza Henryka VII (1312). Biskupa tego wychwalał Dante jako oswobodziciela w czasie wojny domowej pomiędzy czarnymi i białymi gwelfami. Postać przybiera pozę niezwykłą, jak na prałata. Widzimy go siedzącego, odprężonego, z opartą głową i zamkniętymi oczami - jak umarły ułożony na tronie. Poniżej znajduje się inspirowany stylem klasycznym sarkofag, spoczywający na wielkiej półce wspartej na dwóch arkadach. Dwie części pomnika zostały w późniejszych czasach zdemontowane - pewne rzeźby są w Muzeum Bargello, inne zostały sprzedane do muzeów i kolekcji za granicą.
Nieco dalej, po lewej stronie nawy odnajdujemy popiersie Antonio Squarcialupiego, wykonane przez Benedetto da Maiano w 1490 roku. Tego sławnego organistę czci znajdujące się tu epitafium napisane przez Agnolo Poliziano. Podczas prac wykopaliskowych w Santa Reparata wydobyto grobowiec jednego z jego przodków, zmarłego w roku 1313, Niccolo Squarcialupiego, który musiał być niezwykle ważną postacią, skoro grobowiec jego umieszczono w głównej bazylice miasta.
Urna Św. Zanobusa
Ghiberti: urna Św. Zanobusa
W środkowej kaplicy apsydy głównej znajduje się grób ("Arca sepulcralis") Św. Zanobusa - biskupa, świętego i patrona Florencji (patronował wspólnie ze Św. Janem Baptystą), który zmarł w roku 429, początkowo został pochowany w San Lorenzo, a następnie w IX wieku przeniesiony do nowej katedry. Żeby mieć pewność, że obiekt, w którym mają być złożone zwłoki Świętego będzie dziełem sztuki godnym tego patrona, prace nad tym obiektem zlecono Lorenzo Ghibertiemu, który właśnie pracował nad "Wrotami raju" w baptysterium. Jeszcze raz artysta ten zademonstrował swój wielki talent jako rzeźbiarz i złotnik. Wspaniała urna odlana z brązu ukazuje sceny z życia Świętego. Zgodnie ze stylem gotyckim, zastosowano jednoczesną narrację różnych momentów tego samego epizodu.
Płaskorzeźba z balustrady prezbiterium
B. Bandinelli: detal z balustrady prezbiterium
Dawne ogrodzenie w prezbiterium
Dawne ogrodzenie w prezbiterium
Wszystkie płaskorzeźby i rzeźby, które dawniej dekorowały balustradę prezbiterium zostały gdzieś przeniesione (głównie do Muzeum Opera del Duomo). To olbrzymie ogrodzenie, wykonane przez Baccio Bandinelliego w latach 1547-1572 na podstawie projektu Giovanniego di Baccio d'Agnolo i rozebrane w roku 1842, stanowiło jeden z wkładów wniesionych przez młodego księcia Cosimo I Medyceusza w kierunku wzbogacenia katedry. Jej ikonografia odzwierciedlała nową "polityczną" rolę Kościoła, wytyczoną przez Radę "Trent" i gloryfikowaną również w Sądzie Ostatecznym umieszczonym w kopule.
Grupa rzeźb na ołtarzu
Bandinelli: grupa rzeźb nad ołtarzem
W 1551 roku Ojcowie Rady faktycznie wprowadzili "dekret o Eucharystii", który zatwierdzał obecność ciała i krwi Chrystusa w konsekrowanej Hostii. Rok później, w ślad za tym, Bandinelli umieścił nad głównym ołtarzem gigantyczne ciało Chrystusa podtrzymywane przez aniołów i uwieńczone posągiem Boga Ojca (inspirowany Sądem Ostatecznym Michała Anioła z Kaplicy Sykstyńskiej). Posągi Adama i Ewy umieszczono za ołtarzem, kierując się dekretem Rady "Trent" o grzechu pierworodnym z 1546 roku. Te ostatnie figury są dzisiaj w Muzeum Bargello, podczas gdy grupę rzeźb z Chrystusem i Bogiem Ojcem można oglądać w Santa Croce.
Posąg 1 Posąg 2
Bandinelli: posągi znajdujące się poprzednio nad ołtarzem
Rzeźby drzwi kanonicznych (dzieło Lorenzo di Giovanni d'Ambrogio z końca XIV wieku, dokończone przez Piero di Giovanni Tedesco), a przede wszystkim te z drzwi Mandorla (po przeciwległej północnej stronie) można oglądać na zewnątrz.
Wniebowzięcie Maryi
Nanni: Wniebowzięcie Maryi
Dekoracje drzwi stanowią przykład rzeźby florenckiej z okresu między gotykiem i renesansem. Zawierają one dzieła takich artystów, jak Niccolo di Piero Lamberti z Arezzo, zamieszkały od roku 1388 we Florencji, który zainspirowany przez Praxitelesa, stworzył niezwykłą rzeźbę nagiej Wenus oraz Nanni di Banco, twórca płaskorzeźby "Wniebowzięcie Matki Boskiej" (1414-1422), która powstała przy współpracy tego artysty z młodym Donatello i z Luca della Robbia.
Donatello wyrzeźbił pewne elementy nad drzwiami, a także posążki proroków. Środkowa mozaika Wniebowzięcia jest autorstwa Domenico Ghirlandaio (1491) i zastąpiła płaskorzeźbę z tego samego tematu wykonaną przez Jacopo della Quercia (1404-1409), którą można obecnie obejrzeć w Muzeum Opera del Duomo.