Powstały w IV wieku San Lorenzo uchodzi za najstarszy kościół we Florencji i przez to prawie trzysta lat pełnił funkcję katedry. Jako że był to kosciół parafialny Medyceuszów, cieszył się patronatem tego rodu. W 1425 roku Giovanni Bicci de'Medici zlecił Brunelleschiemu przebudowę San Lorenzo - posunięcie to zapoczątkowało długi związek rodziny z budynkiem. Choć Michał Anioł ciężko pracował nad projektem fasady kościoła, naga cegła, z której jest zbudowana elewacja, nigdy nie została niczym pokrytai i stanowi surowe preludium dla potężnej prostoty wnętrza Brunelleschiego - jednego z najwcześniejszych projektów budowli sakralnych.

Wnętrze kościoła

Wewnątrz wyróżniają się dwa obrazy: Zaślubiny Maryi Panny Rossa Fiorentina (druga kaplica na prawo) i Zwiastowanie Filipa Lippiego (w kaplicy po zachodniej stronie lewego transeptu). Bardziej uderzające są jednak dwie ambony z brązu - dzieła Donatella - ostatnie prace artysty, dokończone już przez jego uczniów. Opodal, u stóp stopni ołtarzowych, wielka tarcza z wielobarwnego marmuru ozdabia nagrobek Cosima Starszego, głównego patrona artysty.
Kolejne dzieła Donatella (który jest pochowany w kaplicy wyróżniającej się obrazem Lippiego) zawiera sąsiednia Sagrestia Vecchia (Stara Zakrystia). Większa część dekoracji jest tu dziełem Donatella: dwie pary drzwi z brązu, wielkie reliefy ze świętymi Kosmą i Damianem oraz świętymi Wawrzyńcem i Stefanem, jak też osiem tond z terakoty. Tablica z mlecznego marmuru w środku sali to grób rodziców Cosima Starszego: Giovanniego de'Bicci de'Medici i Piccardy Bueri.

Klasztor San Lorenzo

Drzwi przy końcu lewej nawy kościoła prowadzą na dziedziniec, skąd schody wiodą na prawo do Biblioteca Laurenziana, świetnego przykładu architektury manierystycznej. Chcąc stworzyć godną siedzibę dla cennych manuskryptów zebranych przez Cosima Starszego i Wawrzyńca Wspaniałego, papież Klemens VII (bratanek Wawrzyńca) w 1524 roku zlecił Michałowi Aniołowi wykonanie nowej biblioteki Medyceuszów.
W niezwykły sposób zaprojektowany został przedsionek budynku - sala niemal całkowicie wypełniona schodami, przywodzącymi na myśl zastygły strumień lawy. Z tej świadomie ekscentrycznej przestrzeni przechodzi się do spokojnej i architektonicznie poprawnej czytelni, z ktorej nie widać nieligicznie rozmieszczonych kolumn i filarów przedsionka. Doroczne wystawy odbywające się tutaj, czerpią swe eksponaty ze zbiorów Medyceuszów, obejmujących tak różnorodne manuskrypty, jak egzemplarz utworów Wergiliusza z V wieku i traktat o architekturze Leonarda da Vinci. Biblioteka ta ma również bogaty dział polski. Są tu liczne rękopisy, miedzy innymi listy Jana III Sobieskiego do ukochanej Marysieńki i dokumenty z okresu, kiedy związki pomiędzy rodem Medyceuszów a Polską były bardzo bliskie.

W okolicy San Lorenzo znajduje się Mercato Centrale (Centralny Targ), wybudowany w kamieniu, żelazie i szkle przez Giuseppa Mengoniego, architekta mediolańskiej Galerii. Otwarty został w 1874 roku, a w roku 1980, w wyniku remontu, przybyło mu jedno piętro.