Piazza San Marco stanowi rdzeń dzielnicy uniwersyteckiej. Wyrażnie młodzieńcza atmosfera tej okolicy czyni z niej miłe schronienie przed zgiełkiem centrum. Jedną stronę placu zajmuje klasztor dominikański i kościół San Marco. Oryginalna struktura tego kościoła pochodzi z roku 1100. W 1299 roku stał się on kościołem klasztornym. Później cieszył się hojnym patronatem Cosima Starszego. W trzeciej dekadzie XV wieku sfinansował on rozbudowę tego zespołu budowli - według projektu Michelozza, a następnie założył tu wielką bibliotekę publiczną. Jak na ironię, klasztor stał sie pod koniec stulecia ogniskiem oporu przeciwko Medyceuszom. Od roku 1491 przeorem San Marco był Girolamo Savonarola, trzy lata później przywódca powstania, które doprowadziło do obalenia i wygnania Medyceuszów.

Biblioteka San Marco

Kościół, znacznie przebudowany od momentu ingerencji Michelozza, warto odwiedzić ze względu na drugi i trzeci ołtarz po prawej stronie: Madonnę w otoczeniu świętych, namalowaną przez Fra Bartolomea (brata w klasztorze) w 1509 roku oraz mozaikę Modląca się Madonna z VIII wieku, sprowadzoną tu z Kontantynopola. W kaplicy Najświętszego Sakramentu znajduje się grobowiec Stanisława Poniatowskiego (nipote del Re Stanislao - wnuka króla Stanisława), z herbem Poniatowskich, płaskorzeźbą ukazującą scenę uwalniania przez księcia poddanych od pańszczyzny oraz napisem poświęconym zasługom zmarłego. We Florencji jest znacznie więcej dowodów wskazujących na sentyment członków rodziny Poniatowskich do tego, zaczarowanego podobno, miasta. Syn Stanisława Poniatowskiego, książe Józef, był reprezentatntem we Francji wielkiego księcia Toskanii Leopolda II, a oddalony o parę kroków od kościoła San Marco dom przy Via Cavour 18 (dawniej Via Larga) należał przez wiele lat do Poniatowskich.
Kiedy Michelozzo przebudowywał i rozszerzał klasztor, Fra Angelico, jeden z zakonników, malarz, którego średniowieczna prostota umysłu szła w parze z nowoczesnym wyrafinowaniem stylu, dekorował ściany budowli. W zdekonsekrowanym obecnie klasztorze mieści się Museo di San Marco, w gruncie rzeczy poświęcone sztuce Fra Angelica.

Fra Angelico: Zwiastowanie

Ospizie dei Pellegrini (Hospicjum Pielgrzymów) zawiera około dwudziestu jego obrazów, z których wyróżniają się: Zdjęcie z krzyża i Sąd Ostateczny. W Kapitularzu (Sala Capitolare), po drugiej stronie dziedzińca, znajduje się pełen mocy fresk z 1441 roku, Ukrzyżowanie, lecz pod względem dramatyzmu i przejrzystości kompozycji nic nie może się równać ze Zwiastowaniem u szczytu głównych schodów. W Refektarzu z tyłu Kapitularza na uwagę zasługuje Ostatnia Wieczerza, dzieło wykonane przez Ghirlandaia ok. 1483 roku. Wokół górnego piętra są rozmieszczone 44 maleńkie cele sypialne, wszystkie zamalowane freskami przez Angelica lub jego współpracowników., m.in.: Zwiastowanie (cela 3), Przemienienie (cela 6) i Koronacja Maryi (cela 9).