Montecatini Terme
to uzdrowisko o międzynarodowej renomie. Leżące w dolinie Val di Nievole i otoczone przez zielone wzgórza, stanowi urocze, niebywale przyjemne miasto-ogród, które oferuje wiele źródeł wody mineralnej. Na piciu tej wody opiera się przede wszystkim kuracja, chociaż stosowane są tu też inne formy terapii, jak: kąpiele błotne, hydroterapia strumieniowa, fizyko-kinezyterapia w basenach termalnych oraz terapia rehabilitacyjna. Uzdrowisko tchnie atmosferą z początku XX wieku, co doskonale widać w architekturze hoteli i kąpielisk termalnych.
Lecznicze znaczenie istniejących tu wód (zwłaszcza na schorzenia wątroby) doceniano już od XIV wieku. Właścicielami źródeł byli początkowo Medyceusze, a następnie rodzina Lorraine. Jednak eksploatację wód na szerszą skalę rozpoczął dopiero Leopold I w II połowie XVIII wieku, przyczyniając się do znacznego rozwoju miasta. Montecatini stało się dobrze znane w Europie na początku XX wieku i większość zabudowań pochodzi właśnie z tego okresu. Prywatne pensjonaty, duże hotele, teatry, kasyna budowano często w stylu Art Nouveau, inne posiadają cechy eklektyzmu. Tej atmosfery początku wieku XX-ego nie psują nawet niektóre budynki powojenne, postawione w miejscu mniej cennych dawnych zabudowań.
Główna ulica miasta, Viale Verdi, pochodzi z II połowy XVIII wieku. Przy niej stoi Palazzina Regia, wybudowana w tym samym okresie na zlecenie Pietro Leopoldo. Inny pałac, Palazzo Comunale z 1918 roku, nawiązuje do stylu XVI-wiecznych pałaców florenckich. Jego klatka schodowa posiada wspaniałe dekoracje wykonane przez Galileo Chini. W uzdrowisku historyczne znaczenie ma terma Leopolda wybudowana w roku 1777 i modernizowana około roku 1925.

Po sąsiedzku Montecatini Terme znajduje się stara dzielnica miejska, Montecatini Alto, o historii liczącej ponad tysiąc lat. Można tu znaleźć ślady murów miejskich oraz pozostałości średniowiecznej wieży kamiennej. Obie dzielnice łączy kolejka górska wybudowana w roku 1897.