Siena - położona w przepięknej okolicy, miała szczęście przetrwać przez wieki w niemal niezmiennym stanie.

Wieża Mangia

Fasada katedry

Największą atrakcją tego okolonego średniowiecznymi murami miasta jest pejzaż - majestatyczne gotycka całość, którą można się zachwycać, nie wchodząc do żadnego muzeum. Aby je odpowiednio docenić, a zwłaszcza sztukę, trzeba tu zostać na noc. Dopiero, kiedy sklepy są zamknięte, a reklamy świetlne sczerniałe, przechadzając się pod arkadami ulic można rozsmakować się w tym wyjątkowym mieście. Trudno wyobrazić sobie zwykłe życie tam, gdzie każdy kamień jest częścią historii.
Przez niespełna sto lat, w XII i XIII w., Siena zaliczała się do najważniejszych miast w Europie. Rozmiarami dorównywała Paryżowi, sprawowała kontrolę nad większością południowej Toskanii i jej kwitnącym przemysłem wełnianym, panowała nad szlakami handlowymi z Francji do Rzymu i utrzymywała najbogatsze banki we Włoszech. Rozwinęło się tu również życie polityczne, oparte na spisanej konstytucji, quasi-demokratycznych rządach i radzie miejskiej. Swe apogeum osiągnęła ta epoka wraz ze zwycięstwem sieneńczyków nad znacznie silniejszą armią florencką w bitwie pod Montaperti w 1260 r. Choć dziewięć lat później centrum władzy politycznej przesunęło się w stronę Florencji, rządzona przez kupców Siena rozpoczęła okres niesłychanego rozwoju urbanistycznego. Pod rządami Rady Dziewięciu, od 1287 do 1355 r., niezmiernie bogaci handlowcy sieneńscy sfinansowali budowę pierwszej katedry, a następnie oryginalnego, bo w kształcie muszli, Campo - największego rynku w średniowiecznych Włoszech - z wybujałym gotyckim Palazzo Publico.

Bank Monti di Paschi

Okres świetności Sieny gwałtownie zakończył się z nadejściem czarnej śmierci w maju 1348 r. Na skutek tej zarazy liczba ludności została zredukowana ze 100 tys. do 30 tys. Miasto już nigdy nie podniosło się całkowicie z upadku (dziś liczba ludności wynosi 60 tys.). Straszniejsze rozmiary od czarnej śmierci przybrały skutki oblężenia Sieny w latach 1554-1555 przez Karola V, gdyż liczba ludności spadła z 40 tys. do zaledwie 8 tys. Dwa lata po oblężeniu miasto przeszło w ręce Cosima de'Medici. Przez 60 lat sieneńczykom nie wolno było prowadzić banków, a władza nad coraz bardziej tracącym na znaczeniu prowincjonalnym miastem wróciła, pod patronatem Medyceuszów, w ręce szlachty.
Kryzys i zahamowanie rozbudowy Sieny w czasie, gdy była już czymś więcej niż miastem targowym, wyjaśnia doskonały stan średniowiecznej zabudowy. Od tamtych czasów niewiele budowano, jeszcze mniej burzono, a przestrzeń między starymi dzielnicami zajmowały, podobnie jak dziś, działki i winnice. Jednak po ostatniej wojnie Siena znów osiągnęła dostatek, częściowo dzięki turystyce, częściowo dzięki odrodzeniu się Monte dei Paschi di Siena. Bank ten założony w Sienie w 1472 r., jest jednym z liderów na włoskim rynku finansowym, a w rodzinnym mieście jest zdecydowanie największym pracodawcą.
Siena podzielona jest na 17 dzielnic (contrade). Ich godła , przedstawiające zwierzęta, widoczne są wszędzie - zarówno na płaskorzeźbach dekorujących miejskie budowle,

Panorama Sieny z widokiem na katedrę

jak i na różnych tablicach. Centrum Sieny stanowi Campo, zbudowany u zbiegu głównych dróg: Banchi di Sopra, Banchi di Sotto i Via di Cittá. Wzdłuż każdej z nich położone są średniowieczne terzi, inaczej zwane kwartałami: Terzo di Cittá na południowy zachód, Terzo di San Martino na południowy wschód i Terzo di Camollia na północ. Tworzą one rdzeń miasta, który do dziś zachował swój średniowieczny charakter. Od lat sześćdziesiątych XX wieku teren ten zamknięty jest dla ruchu samochodowego.